بررسی اثر مکمل جنیستئین بر حساسیت به انسولین، مقاومت به انسولین و شاخص عملکرد سلول‌های بتای پانکراس در بیماران مبتلا به کبد چرب غیرالکلی، کارآزمایی بالینی

سابقه و هدف: کبد چرب غیر الکلی (NAFLD)، که با تجمع چربی در کبد همراه است ارتباط تنگاتنگی با مقاومت به انسولین و چاقی شکمی دارد. جنیستئین به عنوان یکی از مهم‌ترین ایزوفلاون‌ها می‌تواند در بهبود متابولیسم گلوکز و چربی‌ها نقش داشته باشد. این مطالعه با هدف بررسی نقش مکمل یاری جنیستئین بر حساسیت به انسولین، مقاومت به انسولین و شاخص عملکرد سلول‌های بتای پانکراس بیماران مبتلا به کبد چرب غیر الکلی انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه بالینی کنترل شده دو سو کور با 92 بیمار مبتلا به  NAFLDبه مدت 8 هفته انجام شد. بیماران در دو گروه جنیستئین با دریافت روزانه 250 میلی‌گرم جنیستئین یا دارو نما قرار گرفتند. متغیر‌های تن‌سنجی، آنزیم‌های کبدی، قند خون ناشتا و انسولین سرمی اندازه‌گیری شد. در نهایت نسبت دور کمر به دور باسن و شاخص‌های مقاومت به انسولین، حساسیت به انسولین و عملکرد سلول‌های بتا محاسبه گردید. یافته‌ها‌: جنیستئین موجب کاهش سطح انسولین ناشتا و شاخص مقاومت به انسولین در مقایسه با گروه کنترل شد. گروه دریافت کننده جنیستئین شاهد افزایش معنی‌داری در شاخص حساسیت به انسولین بود. به علاوه در مقایسه با دارو نما، جنیستئین موجب کاهش نسبت دور کمر به دور باسن در این بیماران شد. با این وجود تغییری در BMI، قند خون ناشتا، میزان عملکرد سلول‌های بتا و آنزیم‌های کبدی مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد دریافت روزانه 250 میلی‌گرم جنیستئین در بیماران NAFLD به مدت 8 هفته می‌تواند در بهبود مقاومت به انسولین، حساسیت به انسولین و نسبت دور کمر به دور باسن مؤثر باشد و به عنوان مکمل غذایی برای این بیماران مد نظر قرار گرفته شود.